Dette var ein søndag, og familia var på møte i menigheita som vi går i. Eg og Benedicte skulle danse på dette møte. Og eg tenkte at det var derfor pappa hadde med seg kamera. Han brukte jo alltid å filme når det skjedde ting. Alle syskena mine (5stk) var også der, med alle born også. Huska eg tenkte at det var jo veldig koselig at alle tok turen. Men tenkte ikkje nåke meir utover det. Det var fullsatt sal, og det var godt ut i møte, og vi skulle danse. Vi dansa ferdig lovsongsdansen, og takka fint for applaus og skulle gå å sette oss. Det var då alt det merkelige begynte.
Broren min, som er 3 år eldre enn meg gjekk fram og tok ordet, og det var jo veldig uvanleg. Han er ikkje den som elskar og snakke i mikrofon,tenkte eg. Benedicte fekk gå å setje seg, men eg måtte stå att, og snu ryggen til publikum. Dette var då eg begynte å verte veldig flau og forsto ingenting av det som skjedde. Eg hadde ingen anelse om kva det kunne være. Ikkje huskar eg kva bror sa heller. Eg ante ingenting før det var nokon som tok meg på skuldra og fekk meg til å snu. Og der sto Rolfen! Eg blei ganske satt ut, og samtidig veldig glad for eit overraskelsesbesøk :) Han tok mikrofonen og begynte å snakke... Det var då det begynte å gå opp for meg. "Eit liv utan deg Miriam er som eit hus utan tak, cola utan kullsyre, ei bok utan side, osv..." Han gjekk fint ned på kne foran heile kirka, og spurte om eg ville gifte meg med han! Salen jubla og klart sa eg JA ♥
Bilde er tatt rett etter møte. Møtet vart avslutta og bak i døra ser eg at mi kjære svigerfamilie står! Dei alle saman hadde altså teke den 8-timers longe kjøreturen for å være med på dette!
No he vi altså vore forlova i 4 år og gift i over 3 år, og det blir jo berre betre og betre!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar